Mijn allereerste live concert sinds Corona zette me in lichterlaaie.. op 25 09 kun jij er ook bij zijn in Nijmegen.
Oeps, het is weer gebeurd. Instant verliefd. Op niet één, geen twee, drie, vier, maar vijf mannen. Of misschien preciezer gezegd: op dat wat zij creëren. Ter plekke. Live. Of was het zo heftig. Zo intens omdat het mijn eerste live concert was sinds 7 maart (mijn laatste jobje in het zaaltje van het Zuiderstrandtheater met mijn intro op dat te gekke Chaplin-programma van het Nederlands Blazers Ensemble)?
STEVEN KAMPERMAN Natuurlijk had ik het kunnen weten. Van die verliefdheid. Want ik kom altijd in erg vrolijke stemming bij concerten van klarinettist Steven Kamperman vandaan. Een slimme top-muzikant slash maker die zich met een bepaalde speelsheid in de muziekwereld begeeft. Openminded. Zich altijd laat inspireren door van alles en nog wat. Ik schreef al eerder over hem en Barana, HOT en Hildegard. Zie link Hildegard onderaan. Turkije, kerkorgel, electronische draailier, 11e eeuwse muziek; waar Kamperman zich ook door laat kleuren, waar hij ook mee aankomt zetten. Het is voor mij altijd raak. Hij heeft een neus voor fijne samenwerkingen. De lat ligt hoog. Dus geweldige musici klinken altijd. Dus wordt er bij mij van alles losgemaakt.
DUKE ELLINGTON Dit keer hoorde ik muziek geïnspireerd op ‘misschien wel de grootste componist in de jazzgeschiedenis’: Duke Ellington door HOT met als altijd Kamperman- klarinet- Dion Nijland- contrabas- en Berry van Berkum- orgel. Dit keer HOT XL met Ruben Drenth- trompet- en Joost Buis- trombone- als te gekke uitbreiding. Dit concert was de presentatie van de nieuwste CD: Reflections of Duke.
VERBEELDING Ik pende driftig mee tijdens dit concert vol fantastische soli, prikkelend nieuw werk geïnspireerd op en bewerkingen van Duke Ellington. Ik voelde, hoorde, zag van alles: fluweel, Tom & Jerry, racebanen, fluisteren en krijsen, smachtende walvissen in desolaat landschap, Dali-achtige taferelen, heel erg drukke spitsen in een wereldsteden, jazzdance,
wonderschone samenklanken, echo’s Duruflé.
POWER Ik was terug bij mijn eerste eindexamen en herbeleefde Cima met trombonist George. Maar was ook bij een ijshockeywedstrijd meets jazzdancesalon meets plekken die ik niet kan beschrijven. Wel voelen. En ik was niet de enige want de jongen voor me móest af en toe van die mannen-yesyes-gebaren maken met zijn gebalde vuist en lachend instemmend knikken met wat er nu weer te horen was.
EFFECT
Barst jij wel eens uit in luid gelach tijdens concerten? Het gebeurde mij zaterdag 12 september in de Nicolaikerk Utrecht. Het gebeurt me thuis tijdens het luisteren naar de CD. Ik word warm en opgewonden van de lol, de inventiviteit, subtiliteit, fantastische composities en bewerkingen, het gemak waarmee dit complexe spel uit de mouw geschud wordt. Zeeeeer besmettelijk. Dat spel van deze vijf mannen. Één verzoekje: wanneer worden er eens improviserende vrouwen bij de club gehaald? Die zijn er, maar kom ik verdomde weinig tegen op de podia.
Hoe dan ook. Je merkt aan alles dat deze muzikanten precies doen waar ze voor gemaakt zijn: spelen. Ga. Koop. Geniet. Dat eerste (GA) kan trouwens op 25 09, live concert in Nijmegen. Koop & geniet kan...ehhh...nu áls je die CD aanschaft;). Check de site van HOT.
A suivre!
Kommentare